27 دسامبر 2023- دیابت، یک بیماری مزمن است و زمانی رخ می‌دهد که یا پانکراس تولید انسولین را متوقف می‌کند (دیابت نوع 1)، یا بدن نمی‌تواند به طور موثر از انسولینی که می‌سازد استفاده کند (دیابت نوع 2). این بیماری که صدها میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار داده است، می‌تواند منجر به انبوهی از عوارض شود. دیابت در سال 2023 ، کانون تحقیقات بسیاری بود که منجر به چندین کشف جدید برای "نخستین بار در جهان" شد. از آزمایش یک قرص کاهش دهنده ی سرعت پیشرفت دیابت گرفته تا استفاده از عصاره های گیاهی و خزندگانی برای کاهش قند خون. در این مقاله برترین داستان های دیابت سال 2023 را شرح می دهیم.

برنامه ای برای تشخیص دیابت نوع 2 از روی صدای افراد

اخیرا از اپلیکیشنی رونمایی شد که از 10 ثانیه ضبط صدا برای تشخیص دیابت نوع 2 استفاده می کند.

معمولاً تشخیص دیابت نوع 2(T2D) مستلزم گرفتن خون و انتظار برای نتیجه آزمایش است. اما ممکن است این روش به زودی تغییر کند.

محققان با کشف اینکه ویژگی‌های صدا مانند زیر و بم و شدت صدا بین افراد دیابتی و افراد غیر دیابتی تفاوت های ظریفی دارند، برنامه‌ای را توسعه دادند که صحبت کردن یک فرد را به مدت 10 ثانیه توسط تلفن هوشمند ضبط و با استفاده از یک برنامه مبتنی بر هوش مصنوعی تجزیه و تحلیل می کند تا تشخیص دهد که آیاآن فرد به دیابت نوع 2 مبتلا می باشد یا خیر. دقت تشخیص این نرم افزار 89 درصد است.

یک ترکیب کاهنده قند خون در باغچه جلویی شما

عصاره ی گلبرگ های گل کوکب(dahlia petals) به تثبیت سطح قند خون کمک می کند.

تیمی از محققان دانشگاه اوتاگو ثابت کردند که کوکب چیزی بیش از یک گل زیبا در باغ است. عصاره ی گلبرگ های این گل همچنین بخش‌های تنظیم‌کننده گلوکز را در مغز که در بیماران دیابتی نوع 2 ملتهب هستند، هدف قرار می‌دهد تا به تثبیت سطح قند خون کمک کند.

در آزمایشی که برای اولین بار بر روی انسان انجام شد، محققان عصاره ای از گلبرگ های کوکب را به افراد مبتلا به دیابت نوع 2 و پیش دیابت - سطح قند خون بالاتر از حد طبیعی، اما نه به اندازه ای بالا که تشخیص دیابت نوع 2 را تضمین کند - داده و دریافتند که در حالی که این عصاره باعث کاهش قند خون در هر دو گروه گردید، تأثیر عمیق تری بر افراد مبتلا به دیابت نوع 2 داشت.

کرم قلاب دار: یک درمان جدید برای دیابت

مشخص شد که کرم‌های قلابدار مقاومت به انسولین را کاهش می‌دهند و شرکت‌کنندگان در مطالعه کاملاً به آنها علاقه داشتند. محققان دانشگاه جیمز کوک، اولین آزمایش انسانی را با کرم قلاب دار در سال 2023 برای بهبود قند خون در بیماران دیابتی نوع 2 انجام دادند.

در این مطالعه، به شرکت کنندگان 20 یا 40 لارو میکروسکوپی از گونه کرم قلابدار انسانیNecator americanus داده شد و به گروهی دیگر دارونما داده شد. در افرادی که 20 لارو انگل روده ای دریافت کردند، سطح مقاومت به انسولین تا حد سالم کاهش یافت، به این معنی که سلول های آنها بهتر می توانستند به انسولین تولید شده توسط بدن پاسخ دهند. مقاومت به انسولین در شرکت کنندگانی که 40 لارو کرم قلابدار دریافت کردند نیز کاهش یافت، اما کمتر واضح بود.

شرکت‌کنندگان به قدری شیفته این رفقای کوچک و کارهای خوبی که انجام دادند، شدند که همه به جز یک نفر تصمیم گرفتند پس از پایان کارآزمایی این کرم ها را در بدن خود داشته باشند و تنها یک شرکت‌کننده تصمیم گرفت با کرم قلابدار خود خداحافظی کند، زیرا یک عمل پزشکی قریب‌الوقوع برنامه ریزی شده داشت.

یک نوشیدنی با قدمت چند صد ساله برای بیماران دیابتی مفید است

مشخص شد که کامبوچا اثر کاهش دهندگی قند خون را دارد. تصور می شود که کامبوچا قبل از انتشار در روسیه، اروپای شرقی و آلمان، از چین منشأ گرفته باشد، کامبوچا از تخمیر چای شکردار با استفاده از کشت همزیستی باکتری ها و مخمرها تولید می شود و اکنون بسیاری از مردم از این نوشیدنی به دلیل طعم خوشایند و فواید سلامتی مشهور آن لذت می برند.

در حالی که بسیاری از مزایای سلامتی ادعا شده توسط طرفداران کامبوچا هنوز توسط علم تایید نشده است، یکی از آنها در یک مطالعه کوچک بر روی 12 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 آزمایش شد. به نیمی از آنها کومبوچا برای چهار هفته داده شد، در حالی که نیمی دیگر دارونما مصرف کردند. سپس جای گروه ها را با هم عوض کردند. هر دو گروه از رژیم غذایی معمولی خود استفاده می کردند. مصرف کنندگان کامبوچا شاهد کاهش سطح قند خون ناشتای خود به محدوده ی سالم توصیه شده، بودند.

اولین قرص جهان که باعث کاهش سرعت پیشرفت دیابت نوع 1 می شود

مشخص شد که یک قرص روزانه در صورت مصرف زود هنگام، سرعت پیشرفت دیابت را کاهش می دهد. در دیابت نوع 1(T1D)، تخریب سلول های ترشح کننده انسولین (بتا) در پانکراس در طول زمان اتفاق می افتد، به این معنی که پنجره ای در اوایل بیماری وجود دارد که در آن این سلول ها هنوز می توانند این هورمون ضروری را تولید کنند.

محققان با دانستن این موضوع، دارویی را که معمولاً برای آرتریت روماتوئید تجویز می‌شود، تغییر دادند و دریافتند که اگر در 100 روز اول تشخیص دیابت نوع 1 این دارو به فرد داده شود، از سلول‌هایی که هنوز کار می‌کنند محافظت می‌کند، تولید انسولین بدن را حفظ می‌کند و پیشرفت بیماری را کُند می‌کند. مصرف این قرص بطور روزانه، تقریبا برای یک سال (48 هفته) از ابتلای این افراد به دیابت نوع 1 جلوگیری کرد.

ایمپلنتی شبیه به یک چای کیسه ای با انرژی گلوکز، تولید انسولین را تنظیم می کند

این ایمپلنت که شباهت به یک چای کیسه‌ای دارد با انرژی گلوکز، تولید انسولین را تنظیم می‌کند. محققان آزمایشگاه فوسنگر درزوریخ، این ایمپلنت زیر پوستی که کمی بزرگتر از یک ناخن و بسیار شبیه به یک کیسه چای است را ساختند. این ایمپلنت از گلوکز موجود در گردش خون استفاده و انرژی آن را به جریان الکتریکی تبدیل می کند تا انرژی لازم برای یک دستگاه زیست پزشکی متصل به سلول های بتا مصنوعی را تامین کند. جریان الکتریکی تولید شده توسط ایمپلنت سلول ها را تحریک می کند تا انسولین مورد نیاز بیماران دیابتی نوع 1 را ترشح کنند. این ایمپلنت خود را تنظیم می کند: وقتی سلول سوختی با انرژی گلوکز، قند خون اضافی را حس می کند، قدرت می گیرد و انسولین بیشتری تولید می کند. وقتی قند خون کاهش می یابد، قدرت آن کاهش می یابد.

درمان بدون ترس از طرد شدن

یک ایمپلنت زیر پوستی انسولین ترشح می کند و نیازی به داروهای ضد پس زدن ایمپلنت ندارد.

محققان دانشگاه ویل کرنل، یک ایمپلنت زیر جلدی برای بیماران دیابتی نوع 1 ساختند که حاوی صدها هزار سلول پانکراس ترشح کننده انسولین است که در هیدروژلی محصور شده است. قرار دادن این ایمپلنت در زیر پوست بیمار، نیاز به یک فرآیند دو مرحله ای دارد: قرار دادن کاتترهای نایلونی زیر پوست به مدت چهار تا شش هفته برای ایجاد یک پاکت، سپس کاشت ایمپلنت در آن - مانند یک دست در یک دستکش.

ایجاد پاکت، پاسخ التهابی بدن به یک جسم خارجی را تحریک می کند که باعث می شود شبکه متراکمی از رگ های خونی در اطراف "سوراخ" تشکیل شود تا مواد مغذی و اکسیژن را برای ایمپلنت ورودی فراهم کند و از آنجایی که بدن قبلاً با جسم خارجی مواجه شده است، بعید است که در هنگام معرفی ایمپلنت پاسخ ایمنی ایجاد کند و نیاز به داروهای ضد رد پیوند که اغلب برای ایمپلنت در بدن مورد نیاز است را از بین می برد. این ایمپلنت که روی موش های دیابتی آزمایش شد، قند خون بالا را در برخی از حیوانات به مدت بیش از 190 روز اصلاح کرد و به راحتی می توان آن را از زیر پوست خارج و جایگزین کرد.

تبدیل سلول های بنیادی: از سلول های معده به سلول هایی که انسولین ترشح می کنند

محققان سلول های بنیادی معده را به سلول های تولید کننده انسولین تبدیل کردند که به سطح قند خون پاسخ می دهند. محققان در Weill Cornell Medicineبا فعال کردن پروتئین‌هایی که بیان ژن را کنترل می‌کنند، سلول‌های بنیادی تولیدکننده هورمون را که از معده گرفته شده بودند با موفقیت به سلول‌های ترشح‌کننده انسولین که شبیه به سلول‌های بتا پانکراس هستند، تبدیل کردند. 

هنگامی که این سلول ها به موش پیوند زده شد، آنها بسیار شبیه به سلول‌های بتای واقعی رفتار ‌کردند و با ترشح انسولین به افزایش قند خون پاسخ ‌دادند تا سطح قند را ثابت نگه دارند و این کار را به مدت شش ماه ادامه دادند.

مایعات زخم اطلاعات مهمی را در مورد یک عارضه رایج ارائه کرد

تجزیه و تحلیل مایعات از زخم های دیابتی به محققان درک درستی از بهبود ضعیف زخم در این بیماری داد.

رشد سریع تر زخم و بهبود آهسته تر از ویژگی های دیابت است که خطر عفونت را افزایش می دهد و در بدترین حالت منجر به قطع اندام می شود. محققان با جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل مایعاتی که از زخم‌های بیماران دیابتی و غیردیابتی تراوش می‌شد، به درک مکانیزم این عارضه رایج دست یافتند. ذرات پیام رسان به نام اگزوزوم، محموله هایی مانند پروتئین ها، لیپیدها و مواد ژنتیکی را به سلول های گیرنده می رسانند و به طور موثر پاسخ بیولوژیکی آن سلول را تغییر می دهند. محققان دریافتند که تعداد اگزوزوم‌ها در مایع زخم بیماران دیابتی که آن‌ها را «diaexosomes» نامیدند، بسیار کمتر است و هنگامی که دیااگزوزوم ها با ماکروفاژها، سلول های ایمنی که التیام زخم را هماهنگ می کنند، انکوبه شدند، یک پاسخ پیش التهابی ایجاد کردند. این برعکس آن چیزی بود که در افراد غیر دیابتی اتفاق افتاد، که اگزوزوم‌هایشان سیگنال «صحیح» را به ماکروفاژها برای رفع التهاب و شروع بهبود زخم تولید می‌کرد.

راهی برای رفع آسیب کلیوی

محققان توانستند پروتئین مسئول آسیب به کلیه ها را خاموش کنند. با گذشت زمان، قند خون بالا به نفرون‌های کلیه- واحدهای تصفیه‌کننده کوچک موجود در کلیه- آسیب می‌رساند، بنابراین کارایی خود را در فیلتر کردن خون برای تولید ادرار از دست می دهند.

اگر بدتر شدن عملکرد کلیه، به نام نفروپاتی، مدتی ادامه یابد، می تواند منجر به نارسایی کلیه شود.

محققان یک عامل بالقوه برای آسیب به کلیه را شناسایی کردند: پروتئین اینترلوکین-11 (IL-11).

محققان دریافتند که وقتی کلیه‌های موش آسیب می بیند، سلول‌های پوشاننده لوله‌های داخلی کوچک آنها IL-11را آزاد می کند که رشد سلولی را کُند کرده و باعث ایجاد یک آبشار مولکولی از التهاب و اسکار می شود. محققان توانستند از این فرآیند با مسدود کردن تولید IL-11، یا توسط مهندسی ژنتیکی موش ها یا با مسدود کردن آن با استفاده از یک آنتی بادی، جلوگیری کنند، بدین ترتیب سلول‌های کلیه توانستند دوباره تکثیر شوند، این روش جای زخم و التهاب را معکوس کرد و عملکرد را به این اندام بازگرداند.

منبع:

https://newatlas.com/medical/best-diabetes-stories-2023/